derogate
[ˈderəgeɪt]
v.
1) (from) памянша́ць, зьмянша́ць, адніма́ць (правы́, ула́ду)
to derogate from his authority — паме́ншыць яго́ ўла́ду
2) рабі́цца го́ршым, апуска́цца мара́льна
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Вы́правіць ’зрабіць правільным, ліквідаваць недахопы; адправіць, накіраваць, падрыхтаваць у дарогу’ (БРС, Яруш., КЭС, лаг.). Рус. вы́править, укр. ви́правити, польск. wyprawić ’адправіць, сабраць (у дарогу)’, славац. vypraviť ’тс’. Ад правіць у яго першапачатковым значэнні ’рабіць прамым’ (параўн. рус. править), якое ў сваю чаргу ад правы ’які мае быць’ (Шанскі, 1, В, 229). Сюды ж, відавочна, вы́правытыся ’здохнуць, выпруціцца’ (З нар. сл.), г. зн. ’зрабіцца прамым’; у семантычных адносінах параўн. выпруціцца, апруцянець.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
напада́ючы м разм спарт Stürmer m -s, -;
кра́йні напада́ючы Áußenstürmer m, Flǘgelstürmer m;
ле́вы кра́йні напада́ючы der línke Áußenstürmer;
пра́вы кра́йні́ напада́ючы Réchtsaußen m -s, -, der réchte Áußenstürmer
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ухі́л, -лу м., в разн. знач. укло́н;
пра́вы ўхіл — полит. пра́вый укло́н;
ле́вы ўхіл — полит. ле́вый укло́н;
шко́ла з маста́цкім ~лам — шко́ла с худо́жественным укло́ном;
адміністрацы́йны ўхіл — администрати́вный укло́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
political [pəˈlɪtɪkl] adj.
1. паліты́чны; дзяржа́ўны;
a loss of political freedom стра́та паліты́чнай свабо́ды;
political parties паліты́чныя па́ртыі;
political rights паліты́чныя правы́
2. звя́заны з палі́тыкай;
a political decision паліты́чнае рашэ́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
нецвяро́зы, ‑ая, ‑ае.
1. Які знаходзіцца ў стане ап’янення; п’яны. [Маці:] — Аднаго разу позна, папацёмку ўжо, варочаўся.. [кравец] дахаты. А, відаць, нецвярозы быў. Ну і завяла яго сцежка ўбок. Якімовіч. // Характэрны для п’янага чалавека. Адным з грубейшых парушэнняў правы вулічнага руху з’яўляецца кіраванне аўтамабілем у нецвярозым стане. «Звязда».
2. перан. Пазбаўлены разумнага падыходу да каго‑, чаго‑н. Нецвярозыя адносіны да падзей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Érbe
I
m -n, -n спа́дчыннік, насту́пнік, спадкае́мец
II
n -s спа́дчына
ein ~ ántreten* — уступі́ць у правы́ спа́дчыны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
rechts
adv напра́ва, у пра́вы бок, з пра́вага бо́ку, правару́ч;
von ~ nach links спра́ва нале́ва;
~ um! напра́ва! (каманда)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
гінтэрла́нд
(ням. Hinterland, ад hinter = за + Land = мясцовасць)
2) раён, які прымыкае да прамысловага або гандлёвага цэнтра;
2) уст. прылеглая да заваяванай каланіяльнай тэрыторыі вобласць, на якую дадзеная дзяржава прад'яўляе свае правы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
замацава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак.
1. што. Зрабіць нерухомым, устойлівым (прывязаўшы, прыбіўшы і пад.).
З. канат.
З. дэталь на станку.
2. перан., што. Зрабіць трывалым, устойлівым.
З. веды.
З. дасягненні.
3. што. Апрацаваць замацавальнікам (спец.).
З. фотаздымак.
4. каго-што за кім-чым. Забяспечыць чые-н. правы, уладу на каго-, што-н., устанавіць якія-н. абавязкі.
З. зямлю за сялянамі.
З. за групай кансультанта.
|| незак. замацо́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. замацо́ўванне, -я, н.
|| наз. замацава́нне, -я, н.
|| прым. замацава́льны, -ая, -ае (да 3 і 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)