ко́мін, ‑а; мн. ко́міны, ‑аў і каміны́, ‑о́ў; м.

Труба для адводу дыму з печы. Над комінам школы ўзнімаўся ў хмарнае асенняе неба празрысты дымок. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыпо́лак ’дошка гарбыль’ (Шат.). Укр. припо́лок ’дошка-аснова каля печы, на якой ляжаць дошкі падлогі’. Параўн. апо́лак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лігату́ра, -ы, ж. (спец.).

1. Прымесь медзі ці волава да золата, серабра для надання ім большай цвёрдасці.

2. Дапаможны сплаў, які дабаўляецца ў метал у плавільнай печы.

3. Нітка, якой перавязваюць крывяносныя сасуды пры аперацыі.

4. Знак, які састаўлены з элементаў двух (ці больш) пісьмовых знакаў, напр., Æ.

|| прым. лігату́рны, -ая, -ае.

Лігатурнае золата.

Л. шоўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

насушы́ць (in Ménge) trócknen vt; (in Ménge) dörren vt (садавіны, гародніны); (in Ménge) rösten (сухароў, кавы і пад.); dárren vt (у печы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

shutter

[ˈʃʌtər]

1.

n.

1) акані́ца f., жалюзі́, indecl.

2) за́саўка f. (на дзьвяра́х); за́сланка f. (у пе́чы)

3) затво́р -а m. (фотааб’екты́ва)

2.

v.t.

зачыня́ць, замыка́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

разлі́вачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да разліўкі, прызначаны для яе. Разлівачны пункт нафтабазы. Разлівачная машына. □ Ад плавільнай печы плыў самавіты, увянчаны ззяннем разлівачны коўш. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шалупа́йка, ‑і, ДМ ‑пайцы; Р мн. ‑паек; ж.

Тое, што і шалупіна. — Добры дзень, — адказала гаспадыня, якая якраз даставала з печы чыгун бульбы з шалупайкамі. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przepalić

зак.

1. прапаліць (у печы);

2. перапаліць; прапаліць;

przepalić dziurę — прапаліць дзірку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozpalać

незак.

1. распальваць; запальваць;

rozpalać w piecu — распальваць у печы;

2. узбуждаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пачу́ра, пычура ’невялікая выемка ў печы’ (ганц., Сл. Брэс.). Укр. пічу́рка, рус. печу́рка ’ніша ў печы’, польск. pieczura ’тс’, ’ямка ля коміна для попелу і вуголля’, якое, відаць, з усх.-слав. печура, утворанага ад печ (гл.) пры дапамозе экспрэсіўнага суфікса ‑ура (< прасл. ‑ura). Пачатковае па‑ замест пе‑ (ці пі‑) — вынік ацвярдзення губных перад e(< Je, е).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)