не́марач, ‑ы, ж.

Абл. Глухое, цёмнае месца; цемра. [Стары:] — Такая немарач, нетра, глухмень. Неба з-за лесу не відаць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракі́нуцца, ‑нецца; зак.

1. Зак. да пракідацца.

2. Абл. Прачнуцца. Калі.. [Севярын] пракінуўся — палыхала зара. Святло ахапіла палову неба. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спалаве́лы, ‑ая, ‑ае.

Які набыў палавы ​2 колер. Міця нібы бачыць разліў спалавелага жыта, блакіт неба, сонечны дзень. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Sidera caelo addere

Дабаўляць зоркі да неба.

Добавлять звёзды к небу.

Гл.: In silvam...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Fste

f -, -n

1) цвярды́ня, крэ́пасць

2) мацяры́к

3) паэт. не́ба, скляпе́нне нябёсаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Hiterkeit

f -

1) весяло́сць, до́бры гу́мар

2) я́снасць

die ~ des Hmmels — бязво́блачнасць [я́снасць] не́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

heaven [ˈhevn] n. не́ба; нябёсы

(Good) Heavens!/Heavens above! infml Бо́жа мой!; О Бо́жухна!;

For heaven’s sake! На ла́ску бо́жую!;

the heavens opened пача́ўся мо́цны дождж

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заружаве́лы, ‑ая, ‑ае.

Які заружавеў, зрабіўся ружовым. На фоне заружавелай каронкі неба вырысоўваліся сілуэты будынкаў і калодзежных жураўлёў. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяззо́рны, ‑ая, ‑ае.

На якім не відаць зор, з нябачнымі зоркамі. Бяззорнае неба. □ Стаяла бяззорная, па-асенняму цёмная ноч. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ара́нжавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае чырвона-жоўтую (адну з сямі асноўных колераў спектра) афарбоўку; падобны да колеру апельсінаў. Аранжавае неба.

[Ад фр. orange — апельсін.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)