Úngeist
m -(e)s пагардл.
1) злы [нядо́бры] дух
2) нядо́брыя ду́мкі, нядо́бры настро́й
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
variable2 [ˈveəriəbl] adj.
1. пераме́нлівы, зме́нлівы;
variable weather няўсто́йлівае надво́р’е;
His mood is variable. Яго настрой часта мяняецца.
2. пераме́нны (пра велічыню, зорку, вецер)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
sag2 [sæg] v.
1. прагіна́цца, прагіба́цца, правіса́ць;
His shoulders sagged. Ён згорбіўся.
2. звіса́ць, абвіса́ць
3. слабе́ць;
My spirits sagged. У мяне ўпаў настрой.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Ашчаве́ць 1 ’звянуць, аслабнуць’ (Байк. і Некр.). Няясна, магчыма, да ашчавець 2, параўн. прастамоўнае скіснуць ’страціць настрой, здацца’ або да шчавы ’пусты’, параўн. рус. щавый ’пусты; пульхны’ (з тъщавъ ад тъщъ, параўн. тощий ’пусты, слабы’, гл. Фасмер, 4, 495).
*Ашчавець 2, ошчаві́ты ’пракіснуць’ (Клім.). Ад шчавы ’пракіслы’, параўн. шчавэ молоко ’пракідае малако’ (Вешт. 390).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
незадаво́ленасць ж
1. (жадання і г. д.) Níchtbefriedigtsein n -s, Únbefriedigtsein n;
2. (настрой) Únzufriedenheit f -, Míssvergnügen n -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
дэпрэсі́ўны Depressións-; depressív, níedergeschlagen; séelisch gedrückt;
дэпрэсі́ўны настро́й éine depressíve Stímmung;
быць ве́льмі дэпрэсі́ўна настро́еным sehr depressív gestímmt sein
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
развесялі́ць, ‑весялю, ‑вяселіш, ‑вяселіць; ‑вяселім, ‑вяселіце; зак., каго-што.
Прывесці ў вясёлы настрой. Развесяліць кампанію. □ Гэты дзядзька ўмеў стаць на роўную нагу з Панасам, умеў сказаць трапны жарт і развесяліць хлопца. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
усю́ды, прысл.
У кожным месцы, паўсюдна; скрозь. Ад крокаў паскрыпвае паркет. Не ўсюды, а ў асобных мясцінах. Кулакоўскі. Усюды панаваў нейкі ўрачысты, святочны настрой. Асіпенка.
•••
Куды ні кінь — усюды клін гл. клін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Знудзі́ць ’зрабіцца блага, вырваць’. Рус. дыял. знуди́ть смал. ’давесці да благога стану’, цвяр., пск. ’балець, ламаць’, укр. знуди́ти ’надакучыць’, ’апрыкраць’, польск. znudzić ’надакучыць’, чэш. znuditi, славац. znudiť ’тс’, серб.-харв. сну̏ждити се ’надакучыць, выклікаць кепскі настрой’, макед. снужди се ’надакучыць’. Ц.-слав. изнѫдити ’выганяць, вырываць’. Прасл. jьz‑nud‑i‑ti — прэфіксальны дзеяслоў; гл. нудзіць ’адчуваць млосны стан’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Меланхолія ’сумны настрой, туга’ (ТС). Паводле Крукоўскага (Уплыў, 77), з рус. меланхолия. Аднак параўн. яшчэ ст.-бел. мелянколия, мэлянколия, меленколия ’тс’, якія са ст.-польск. melankolija ’чорная жоўць’ (Свяжынскі, БЛ, 7, 1975, 48; Булыка, Лекс. запазыч., 136), запазычанага з с.-лац. melancholia < ст.-грэч. μελαγχολία ’дэпрэсія, пакуты ад чорнай жоўці’ — меркавалася, што сум, туга ўзнікалі ад чорнай жоўці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)