Вы́канадзіць ’выпрасіць безупыннай просьбай’ (КЭС, лаг.). Рус. калуж. ка́надить ’збіраць грошы, скнарнічаць, зберагаць’. Гл. канадзіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Віле́я ’апошні дзень перад святам ці нейкім здарэннем’ (лаг., КЭС). Да ві́лія < вігі́лія < польск. wigilia.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клу́мак ’дробныя рэчы, звязаныя хусткай’ (Касп., Гарэц., Сцяшк., Бір., Мядзв., Яруш., КЭС, лаг.). Гл. клунак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клышаве́нь ’абразлівая назва чалавека, у якога ногі крывыя ў каленях’ (КЭС, лаг.). Да клышавы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́тка ’кошка’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., Жд. 2, КЭС, лаг., Нік. Очерки, Сцяшк.). Гл. кот.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Круце́ль ’хітрун, махляр’ (ТСБМ, КЭС, лаг., Яруш., Касп.), ’непаседа’ (Нар. словатв.). Да круціць2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ку́льза ’прышчэп (пра дрэва)’ (КЭС, лаг.). Верагодны балтызм. Параўн. літ. kiilza ’чалавек з кароткай нагой’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кус ’кусок’ (ТСБМ, Нас., Сл. паўн.-зах., КЭС, лаг., Бяльк., Сержп. Ск., Гарэц.). Гл. кусаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ласкава́ны ’штучна зроблены крамяным’ (КЭС, лаг.), драг. лоскованы ’глянцаваны’, ласкованы ’тс’ (Нас.). Да лоск (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Піля́вы ’рухавы чалавек’ (КТС — Ц. Гартны), пілаваць ’гізаваць’ (лаг., Сл. ПЗБ). Да таіць2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)