шаста́к, ‑а, м.

Сярэбраная манета Польшчы і Вялікага княства Літоўскага вартасцю ў шэсць грошаў. [Зусь:] — Твая работа варта таго, каб я вылічваў з цябе [Юзіка] штодзень па шастаку. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

duchy

[ˈdʌtʃi]

n., pl. -ies

кня́ства n.; гэ́рцагства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

се́ймік, ‑а, м.

Гіст. Сход шляхты павета або ваяводства ў Вялікім княстве Літоўскім. На слонімскі сеймік павінны былі збірацца ўсе дэпутаты Вялікага княства, перш чым адправіцца на агульны сейм у Варшаву. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

князь, -я, мн. князі́, -ёў, м.

1. Правадыр войска і правіцель феадальнай манархічнай дзяржавы або асобнага ўдзельнага княства.

Полацкі к.

2. Тытул такіх асоб, які перадаваўся ў спадчыну або прысвойваўся царом як узнагарода, а таксама асоба, якая мела такі тытул.

|| пагард. князёк, -зька́, мн. -зькі́, -зько́ў, м.

|| прым. кня́жацкі, -ая, -ае.

К. палац.

К. тытул.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ВКЛ (Вялікае Княства Літоўскае) гіст. Großfürstentum Litauen (Rus’ und Samogitien)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

dukedom

[ˈdu:kdəm]

n.

1) кня́ства, гэ́рцагства n.

2) ты́тул кня́зя ці гэ́рцага

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

princedom

[ˈprɪnsdəm]

n.

кня́ства n. (тэрыто́рыя); князёўства -а n. (стано́вішча, ранг або́ ты́тул)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Літва́ ж.

1. гіст. гл. Вялікае Княства Літоўскае;

2. Lítauen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Малдова (княства) 4/312; 9/174, гл. Малдаўскае княства

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

udzielny

udzieln|y

гіст. удзельны;

księstwo ~e — удзельнае княства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)