антасфе́ра

(ад гр. anthos = кветка + сфера)

сфера ўплыву пахучых залоз асобнай кветкі на дзейнасць насякомых — апыляльнікаў раслін (спажыўцоў яе нектару і пылку).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

буке́т

(фр. bouquet)

1) прыгожа складзеныя ў пучок кветкі;

2) сукупнасць пахавых і смакавых уласцівасцей чаго-н. (напр. б. чаю, б. віна).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

droop [dru:p] v.

1. вя́нуць, ні́кнуць (пра кветкі, расліны і да т.п.)

2. апуска́ць;

droop one’s head паве́сіць галаву́

3. па́даць ду́хам, журы́цца;

His spirits drooped. Ён зажурыўся.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

field​2 [fi:ld] adj.

1. палявы́;

field flowers палявы́я кве́ткі;

field mice палявы́я мы́шы

2. палявы́, які́ выконваецца ў палявы́х умо́вах паза лабарато́рыяй;

a field test паляво́е выпрабава́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wither [ˈwɪðə] v.

1. вя́нуць, со́хнуць;

The flowers withered in the heat. Кветкі завялі ад cпякоты.

2. зніка́ць, адыхо́дзіць;

Her beauty withered. Яе прыгажосць знікла.

3. спапяля́ць (позіркам)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цвет, -у, М цве́це, м.

1. зб. Кветкі на раслінах і дрэвах у перыяд цвіцення.

Цвету было многа на яблыні, а яблыкаў няма.

Ліпавы ц. лечыць прастуду.

2. Час цвіцення.

Здарылася гэта, калі вішні былі ў цвеце.

3. перан., чаго. Лепшая, перадавая частка чаго-н.

Ц. моладзі.

4. перан. Росквіт сіл, гады маладосці.

Памёр у цвеце сіл.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́квець, ‑і, ж.

Абл. Кветкі, якія пачынаюць распускацца; цвіценне раслін. Падымае наквець сонны бэз, Каб сказаць, што кветак будзе многа. Шушкевіч. Вятры шумяць у полі, І дрэмле ў наквеці На схонах ніў сяло. Трус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атулі́цца, атулюся, атулішся, атуліцца; зак.

Ахутацца, ахінуцца. Залацеюць на першых праменнях сонца пяскі Сухіх грудоў, сівым туманам атулілася Гнілое балота. Колас. У вадзіцы у крынічнай Чысценька памыйся, Прыбярыся ў кветкі-краскі, Сонцам атуліся. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адшлёпаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм.

1. каго. Надаваць каму‑н. плескачоў. Бабуля толькі што адшлёпала.. [Дзіму] за патаптаныя на клумбе кветкі. Гарбук.

2. Прайсці якую‑н. адлегласць па гразі. Пятнаццаць кіламетраў адшлёпаў па бездаражы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odżyć

odży|ć

зак. [od-żyć] ажыць, аджыць; адрадзіцца;

kwiaty ~ły — кветкі ажылі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)