шэ́рснасць, ‑і, ж.
Здольнасць некаторых свойскіх жывёл даваць пэўную колькасць шэрсці. Шэрснасць авечак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прахо́днасць, ‑і, ж.
1. Даступнасць чаго‑н. для праходу, праезду, пераправы. Праходнасць балота.
2. Спец. Здольнасць прапускаць што‑н. (пра органы чалавека ці жывёлы). Праходнасць кішак.
3. Спец. Здольнасць транспартных сродкаў пераадольваць усякія дарожныя перашкоды. Праходнасць аўтамашын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́жыць¹, -жыву, -жывеш, -жыве; зак.
Застацца жывым пасля цяжкай хваробы, ранення і пад.
Ранены выжыў.
◊
Выжыць з розуму (разм.) — страціць памяць, здольнасць усведамляць.
|| незак. выжыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. выжыва́нне, -я, н.
Барацьба за в. чалавецтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
жыццёвасць, ‑і, ж.
1. Здольнасць усяго жывога падтрымліваць сваё існаванне, прыстасоўвацца да асяроддзя. Жыццёвасць арганізма. Жыццёвасць раслінных форм.
2. перан. Здольнасць існаваць і развівацца. Жыццёвасць калгаснага ладу.
3. Адпаведнасць рэчаіснасці, сувязь з жыццём. Жыццёвасць літаратурных вобразаў. Жыццёвасць планаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закасне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Зрабіцца косным; страціць здольнасць развівацца, удасканальвацца. Закаснець у невуцтве.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
супрацьсу́таргавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае здольнасць папярэджваць або аслабляць сутаргі (звычайна пра лекавыя прэпараты).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цярпе́нне, -я, н.
1. Здольнасць цярпець, стойка пераносіць жыццёвыя нягоды.
Няма цярпення слухаць яе скаргі.
2. Настойлівасць, уменне захоўваць вытрымку ў якой-н. справе, рабоце.
Работа з дзецьмі патрабуе вялікага цярпення.
◊
Цярпенне лопнула (разм.) — не хапіла вытрымкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
зносаўсто́йлівасць, ‑і, ж.
Спец. Здольнасць (матэрыялу, дэталі машыны і пад.) не паддавацца зношванню. Зносаўстойлівасць керамікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
засвая́льнасць, ‑і, ж.
Здольнасць засвойвацца свядомасцю або арганізмам. Добрая засваяльнасць праграмы вучнямі. Высокая засваяльнасць кармоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грузаабарача́льнасць, ‑і, ж.
Здольнасць якога‑н. віду транспарту перавозіць пэўную колькасць грузаў за пэўны час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)