дзве́рцы, ‑аў; адз. няма.
1. Памянш. да дзверы; невялікія дзверы. Настаўнік.. рашуча адкінуў клямку на дзверцах веспічак. Колас. [Рыгор і Сцяпан Раманавіч] ішлі па ярка асветленым калідоры, з двух бакоў якога былі дзверы і дзверцы. Арабей.
2. Створка, створкі, якімі закрываюць якую‑н. адтуліну. Пячныя дзверцы. Дзверцы топкі. □ [Ціхан] кінуў руль, адчыніў дзверцы і выскачыў з машыны, не паспеўшы заглушыць матор. Дуброўскі. У пячурцы трашчыць, палаючы, яловая лучына. Іскры прабіваюцца праз шчыліны у дзверцах, вылятаюць на хату. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прычыні́цьII (няшчыльна зачыніць) ánlehnen vt, nicht fest [nicht ganz] schlíeßen*;
прычыні́ць дзве́ры die Tür ánlehnen [nicht ganz zúmachen]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
рыпу́чы разм knárrend (пра дзверы і г. д); krátzend (пра пяро); knírschend (пра снег)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
гру́кацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Разм.
1. Моцна стукаць (у дзверы, акно і пад.), просячыся, патрабуючы, каб упусцілі куды‑н. Грукацца ў дзверы.
2. Ударацца, стукацца аб што‑н. Кравец пабіўся ад таго, што, падаючы, грукаўся аб выступы ніжэйшых папярочак і з размаху шмаргануўся аб дошкі. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зрыхтава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.
Абл. Падрыхтавацца. Зрыхтаваліся [члены Рэўваенсавета] даць залп у дзверы, а потым канчаць з сабою. Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паадчыня́цца, ‑яецца; зак.
Адчыніцца — пра ўсё, многае. Вокны паадчыняліся. Магазіны паадчыняліся. □ Эшалон спыніўся.. У цялятніках паадчыняліся дзверы. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́ламаць сов. вы́ломать; (в один приём) вы́ломить;
в. дзве́ры — вы́ломать (вы́ломить) дверь;
в. дубе́ц — вы́ломить хворости́нку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
наве́сіць, -ве́шу, -ве́сіш, -ве́сіць; -ве́шаны; зак., што.
1. Павесіць, прымацаваўшы да чаго-н. або надзеўшы на што-н.
Н. дзверы.
2. У спартыўных гульнях: накіраваць мяч у бок варот або падняць над сеткай.
|| незак. наве́шваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. наве́шванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
бу́хаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. Утвараць глухі адрывісты гук.
Усю ноч бухаюць гарматы.
2. З сілай стукаць, удараць, падаць.
Б. у дзверы.
Б. аб зямлю.
|| зак. і аднакр. бу́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| звар. бу́хацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| наз. бу́ханне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
разлама́ць, -ламлю́, -ло́міш, -ло́міць; -ламі́; -лама́ны; зак., што.
1. Ламаючы, падзяліць на часткі, на кавалкі.
Р. крэсла.
2. Разбурыць, разваліць.
Р. дзверы.
|| незак. разло́мліваць, -аю, -аеш, -ае і разло́мваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. разло́м, -у, м., разло́мліванне, -я, н. і разло́мванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)