brunt

[brʌnt]

n.

гало́ўная сі́ла; гало́ўны ўда́р або́ цяжа́р

the brunt of the hurricane — гало́ўная сі́ла ўрага́ну

to bear the brunt of the battle — прыня́ць на сябе́ гало́ўны цяжа́р бітвы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

artery

[ˈɑ:rtəri]

n., pl. -teries

1) артэ́рыя f.

2) магістра́ль f., гало́ўны шлях

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вузлавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які з’яўляецца месцам перакрыжавання, злучэння чаго‑н. Вузлавая чыгуначная станцыя.

2. перан. Асноўны, галоўны, самы істотны. Вузлавое пытанне. Вузлавы пункт супярэчнасцей.

3. Спец. Які ажыццяўляецца комплексна. Вузлавы метад рамонту машын.

•••

Вузлавое пісьмо гл. пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гофма́клер

(ням. Hofmakler)

галоўны маклер на фондавай або таварнай біржы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

underlying [ˌʌndəˈlaɪŋ] adj. гало́ўны; які́ ляжыць у асно́ве;

underlying principles гало́ўныя пры́нцыпы;

the underlying reason for the refusal гало́ўная прычы́на для адмо́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Прадзяльні́к, прадзяце к ’галоўны пастух’, ’хто пасе скаціну па чарзе’ (воран., шальч., Сл. ПЗБ), прадзяппік ’чарга пасвіць карову’ (Сцяшк. Сл.). З літ. pradienykas ’тс’ (Грынавяцкене, Сл. ПЗБ, 4, 74). Лаўчутэ (Балтизмы, 71) прыводзіць іншую зыходную форму pradieninkas ’тс’ < pradieniiū ’кожны другі дзень’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Óber=

паўпрэфікс назоўнікаў, азначае:

1) ве́рхні

2) вышэ́йшы; вярхо́ўны; гало́ўны; ста́ршы; о́бер

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

führend

a вяду́чы, кіраўні́чы, гало́ўны

éine ~e Rólle spíelen — ігра́ць вяду́чую ро́лю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

капіталі́зм

(ад лац. capitalis = галоўны)

грамадскі лад, пры якім асноўныя сродкі вытворчасці належаць класу капіталістаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

капіталі́ст

(фр. capitaliste, ад лац. capitalis = галоўны)

прадстаўнік пануючага класа капіталістычнага грамадства, які валодае капіталам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)