няшча́сны
1. únglücklich, únglückselig, Únglücks-;
няшча́сны вы́падак Únglücksfall m -s, -fälle, Únfall m;
2. (злашчасны) únselig, verdámmt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
спрэ́чны stríttig, umstrítten, Streit-;
спрэ́чнае пыта́нне Stréitfrage f -, -n, stríttige Fráge;
спрэ́чны вы́падак Stréitfall m -s, -fälle
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Tódesfall
m -(e)s, -fälle смяро́тны вы́падак
im ~ — у вы́падку сме́рці
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Verkéhrsunfall
m -(e)s, -fälle даро́жны вы́падак, ву́лічная катастро́фа, тра́нспартная ава́рыя
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
неспадзе́ўка, ‑і, ДМ ‑дзеўцы; Р мн. ‑дзевак; ж.
Разм. Нечаканы, непрадбачаны выпадак, здарэнне і пад. Параход так раўнуў, што Сашка ад неспадзеўкі аж прысеў. Даніленка. Для мяне.. [прапанова выступіць] была неспадзеўкай, і я неяк аж збянтэжыўся. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыхваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак., каго-што.
Тое, што і прыхапіць. Пад снегам адпрэла Жытцо за зіму; Прыхваціла, з’ела Спёка ярыну. Купала. — Я прыхвачу сваё піяніна, — летуценна сказала Ірына, — або на першы выпадак вазьму акардэон. Сапрыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
misfortune
[mɪsˈfɔrtʃən]
n.
1) няшча́сьце n.; го́ра, лі́ха -а n.; бяда́, няўда́ча f.
2) нешчасьлі́вы вы́падак
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
натра́піцца сов.
1. попа́сться, встре́титься, повстреча́ться;
~піўся знаёмы чалаве́к — попа́лся (встре́тился, повстреча́лся) знако́мый челове́к;
2. случи́ться, подверну́ться;
~піўся вы́падак — подверну́лся слу́чай
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Няго́да ’непагода, непагадзь’ (Чач., Некр.; слонім., Арх. Бяльк.; петрык., Шатал.), него́да, нэго́да ’тс’ (ТС, Сл. Брэс.), ’непагадзь; бяда, няшчасце’ (Бяльк.), ’дрэннае надвор’е; нязгода’ (Гарэц.), ’дрэннае надвор’е; дрэнны настрой’ (Сл. ПЗБ), ’няшчасце, няўдача’ (Яруш.), укр. него́да ’дрэннае надвор’е, непагадзь’, рус. негода ’дрэннае надвор’е; дрэнны чалавек’, чэш. nehoda ’дрэннае надвор’е; няшчасны выпадак’, славац. nehoda ’няшчасце’, славен. negóda ’няшчасце, няшчасны выпадак; штосьці непрыемнае’, серб.-харв. нѐгода ’няшчасце’. Да *godъ (гл.) з першасным значэннем ’падыходзячы, спрыяльны час’. Распаўсюджанне тыпалагічнай мадэлі паводле матэрыялаў Лінгвістычнага атласа Еўропы гл.: Іанеска–Руксандою, Revue roumaine de linguistique, 28, 253–262. Параўн. пагода.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Седмачо́к ‘семачок, Trientalis europaea L.’ (гродз., маг., Кіс.; Байк. і Некр.). Рэдкі выпадак захавання этымалагічнага д у вытворных ад сем (гл.), наўрад ці пад уплывам польск. siedem, бо назва фіксуецца і на ўсходзе Беларусі. Гл. семачок.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)