remedy​1 [ˈremədi] n. (for/to)

1. сро́дак; ме́ра (су праць чаго-н.);

remedy for polution сро́дак барацьбы́ з забру́джанасцю

2. ле́кі, ляка́рства; лячэ́бны сро́дак;

an excellent remedy for pains выда́тны сро́дак ад бо́лю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

glorious

[ˈglɔriəs]

adj.

1) сла́ўны, славу́ты; прасла́ўлены; выда́тны (пра падзе́ю)

2) які́ дае́ сла́ву; пачэ́сны

3) пы́шны, ве́лічны; дзіво́сны, цудо́ўны; ве́льмі прые́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

буйны́, -а́я, -о́е; буйне́йшы.

1. Які складаецца з аднародных, больш чым сярэдняга памеру адзінак; падкрэслена вялікі па памеры.

Буйное зерне.

Буйныя літары.

Чалавек буйнога складу.

2. Вялікі па плошчы, колькасці, па канцэнтрацыі сродкаў.

Буйное прамысловае прадпрыемства.

Б. капітал.

3. Выдатны, найбольш прыкметны сярод іншых.

Б. спецыяліст.

Б. вучоны.

4. Важны, сур’ёзны.

Буйная размова.

5. Багаты, шчодры.

Буйная раса́.

6. Вялікі, хуткі, магутны.

Б. рост эканомікі.

7. Значны па выніках, важны па значэнні.

Буйная перамога.

8. Багаты, сакавіты.

Буйная збажына.

Усё на палях буйна (прысл.) красавала.

Буйная завязь.

Буйная зеляніна.

|| наз. бу́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́йстар, -тра, мн. -тры́, -тро́ў, м.

1. Спецыяліст у якім-н. рамястве, у якой-н. галіне вытворчасці.

М. па абутку.

Выдатны м.

2. Кіраўнік асобнага ўчастка вытворчасці, цэха.

Зменны м.

3. Чалавек, які дасягнуў высокага майстэрства ў сваёй справе.

М. жывапісу.

4. Званне, якое прысвойваецца выдатным спартсменам, а таксама асоба, якая мае такое званне.

М. спорту.

5. на што і з інф. Аб лоўкім, здатным да чаго-н. чалавеку (разм.).

М. на розныя штукі.

|| ж. майстры́ха, -і, ДМ -ры́се, мн. -і, -ры́х (да 1 і 5 знач.).

|| прым. майстро́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

berühmt

a славу́ты, выда́тны, знакамі́ты

durch etw. [für etw. (A), wégen (G)] ~ sein — сла́віцца (чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кла́сны

1. Klássen-;

кла́сны журна́л Klássenbuch n -(e)s, -bücher;

кла́сныя заня́ткі Schúlunterricht m -(e)s;

кла́сны кіраўні́к Klássenlehrer m -s, -;

2. разм. (выдатны) príma; toll; klásse, súper (не скланяецца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пакло́ннік, ‑а, м.

1. Той, хто пакланяецца каму‑н. як богу.

2. Той, хто з захапленнем, з павагай адносіцца да каго‑, чаго‑н. Паклоннік мастацтва. □ Выдатны рускі рэжысёр Усевалад Мейерхольд заўважыў неяк маладога паклонніка свайго таленту і запрасіў яго на работу ў тэатр. Рамановіч.

3. Той, хто праяўляе ў адносінах да дзяўчыны, жанчыны сваю сімпатыю. За букет кветак на развітанне мой дарожны паклоннік усё ж атрымаў мой адрас... Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ornata forma mente praeclara eminet

У вочы кідаецца чароўны выгляд, а не выдатны розум.

В глаза бросается прекрасный вид, а не выдающийся ум.

бел. Па адзенні сустракаюць, а па розуму праважаюць. Не адзенне чалавека, а чалавек адзенне харашыць.

рус. По одёжке встречают, по уму провожают. Тот и умён, кто богато наряжён. Без хвоста и ворона не красна.’ Видно соловушку по пёрышку, а сиротку по одёжке.

фр. C’est la robe qu’on salut (Приветствуют по одёжке). Riche habit fait fol honorer (Богатая одежда заставляет почитать и глупца).

англ. Clothes make the man (Одежда делает человека).

нем. Man empfängt den Mann nach dem Gewand und entläßt ihn nach dem Verstand (Человека встречают по одёжке, провожают по уму).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

great

[greɪt]

1.

adj.

1) вялі́кі (нато́ўп)

2) ва́жны, выда́тны, сла́ўны (здарэ́ньне, маста́к), генія́льны

2.

adv., informal

ве́льмі до́бра

a great many — шмат

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

изря́дный

1. разг. (значительный по количеству) даво́лі вялі́кі, немалы́, дастатко́вы; (большой) вялі́кі, до́бры;

2. (отличный) уст. важне́цкі, не абы́-які, выда́тны; (хороший) до́бры; (неплохой) нядрэ́нны, даво́лі до́бры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)