фільмагра́фія

(ад фільм + -графія)

галіна ведаў, якая вывучае метады і прынцыпы апісання фільмаў у даведачных работах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

папа́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго.

Разм. Пасвіць час ад часу. Варанецкі ведаў, што.. многія хутаранцы папасвалі жывёлу на калгасных пасевах. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запэ́ўненне, ‑я, н.

Катэгарычнае, гарантыйнае сцверджанне. Наперакор людскім запэўненням аб яго здольнасцях, Барыс ведаў, што мастака з яго не выйдзе ніколі. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

розумазаключэ́нне, ‑я, н.

Форма мыслення, якая дае магчымасць з пэўных ведаў, выказаных у двух і больш суджэннях, атрымліваць суджэнні з новымі ведамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слабаво́льнасць, ‑і, ж.

Слабая воля; бесхарактарнасць. І глядзеў [Ярмалінскі] на краўца так, што той, ад слабавольнасці, Не ведаў, дзе надзець свае вочы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

thirst​1 [θɜ:st] n.

1. сма́га;

satisfy one’s thirst наталя́ць сма́гу;

die of thirst паміра́ць ад сма́гі

2. (for) пра́га; мо́цнае жада́нне;

a/the thirst for knowledge пра́га да ве́даў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

недаро́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Неўраджай. З даўніх гадоў ведаў .. [Азяўчыкаў]: жаўцее ўвосень жыта — пераканаўчая прыкмета недароду, а за ім усе беды селяніна. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кні́жнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць кніжнага (у 2, 3 знач.). Кніжнасць мовы. Кніжнасць ведаў.

2. Друкарская справа, кнігадрукаванне. Уплыў Скарыны на ўсходнеславянскую кніжнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

...хімія,

Другая састаўная частка складаных назоўнікаў — назваў навук, што аб’ядноўваюць сумежныя галіны ведаў, адным з кампанентаў якіх з’яўляецца хімія, напрыклад: біяхімія, геахімія, мікрахімія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адука́цыя

(лац. educatio)

працэс і вынік набыцця сістэматызаваных ведаў, уменняў і навыкаў у навучальных установах або самаадукацыяй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)