улада́рства, ‑а,
1. Вярхоўная ўлада, панаванне.
2. Нерухомая маёмасць, якой валодаюць як уласнасцю; уладанне (у 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
улада́рства, ‑а,
1. Вярхоўная ўлада, панаванне.
2. Нерухомая маёмасць, якой валодаюць як уласнасцю; уладанне (у 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хіхі́канне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штодзёншчына, ‑ы,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наўко́с,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ану́чнік, ‑а,
Той, хто збірае анучы (у 1 і 2 знач.) або скуплівае іх у абмен на якія‑н. тавары.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апра́ўдваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1.
2. Абараняць каго‑н., даказваючы яго невінаватасць, справядлівасць яго ўчынкаў і паводзін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ара́тай, ‑я,
Тое, што і араты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́мкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Тое, што і камячыць.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заграні́ца, ‑ы,
Зарубежныя краіны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)