ouch

[aʊtʃ]

interj.

ой, ай! аў! (выка́звае боль)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

analgesia

[,ænəlˈdʒi:zɪə]

n.

неадчува́льнасьць бо́лю, нячу́ласьць на боль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

excruciating

[ɪkˈskru:ʃieɪtɪŋ]

adj.

ве́льмі балю́чы, нясьце́рпны (боль); паку́тлівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аксю́маран, ‑а, м.

Стылістычны прыём наўмыснага спалучэння слоў процілеглага сэнсу, у выніку чаго ўзнікае новы сэнсавы змест (белая варона, гаючы боль).

[Грэч. axýmoron — дасціпна-недарэчнае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жыга́цца, ‑аецца; незак.

Разм.

1. Датыкаючыся, выклікаць востры боль; апякаць. Крапіва жыгаецца. // Балюча кусаць. Мухі жыгаюцца.

2. Апякаць адзін другога крапівой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прызямлі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Апусціць на зямлю (лятальны апарат). Перамагаючы боль у вачах, Карніенка удала прызямліў самалёт. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смягчи́ть сов., прям., перен. змякчы́ць, памякчы́ць;

смягчи́ть ко́жу змякчы́ць ску́ру;

смягчи́ть свет абажу́ром змякчы́ць (памякчы́ць) святло́ абажу́рам;

смягчи́ть боль змякчы́ць (зме́ншыць) боль;

смягчи́ть пригово́р змякчы́ць (памякчы́ць) прысу́д;

смягчи́ть согла́сный звук лингв. змякчы́ць (памякчы́ць) зы́чны гук;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Ламаццё ’ламота ў плячах’ (Шат.), рус. ломотьё ’тупы. працяглы боль’. Бел.-рус. ізалекса. Ад ламотайпрасл. lomota. Да ламаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ту́па прысл

1. stumpf;

2. (боль, пачуцці) dumpf;

3. (пра чалавека) stúmpfsinnig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цішэ́ць still [ruhig] wérden, sich berúhigen; náchlassen* vi, sich légen (пра вецер, боль)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)