Талябе́ніць (талебе́ніць) ’гаварыць
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Талябе́ніць (талебе́ніць) ’гаварыць
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трэ́нціць ‘гаварыць, паўтараць
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
інтэгра́цыя, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паадку́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Адкусіць
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
слепаво́кі, ‑ая, ‑ае.
1. Які дрэнна бачыць, вельмі блізарукі.
2. Аднавокі, сляпы на
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
словасклада́нне, ‑я,
Утварэнне новых слоў шляхам злучэння ў
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сука́цца, сучацца;
1. Звіваючыся, злучацца ў
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хрысталюбі́вы, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звод², -у,
1. Зведзеныя ў
2. Выпуклае або крывалінейнае перакрыцце, якое злучае сцены, апоры якога
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
кантрапу́нкт, -а,
У музыцы: мастацтва спалучэння некалькіх самастойных мелодый, галасоў, якія гучаць адначасова, у
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)