заржа́вленный іржа́вы, заржаве́лы; заржа́ўлены и заіржа́ўлены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абыржаве́лы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты ржой; іржавы. Абыржавелая бляха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заржа́ўлены і заіржа́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Заржавелы, іржавы. Заржаўлены цвік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заржаве́лы і заіржаве́лы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты ржою; іржавы. Заржавелы дрот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zardzewiały

заржавелы; іржавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

verróstet

a іржа́вы, заржа́ўлены

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

scaly [ˈskeɪli] adj. пакры́ты лускаві́най, лускава́ты; пакры́ты на́кіпам, іржо́й;

scaly with rust іржа́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Апруда 1 ’гультай, абжора’ (Касп.). Няясна. Параўн. літ. aprūdìjęs ’іржавы’.

Апруда 2 ’смерць’, віц. (П. В. Садоўскі, вусн. паведамл.). У выразе хай цябе апруда ’каб ты здох’. Параўн. апрудзіцца, апруцянець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

іржаві́нне і ржаві́нне, ‑я, н.

Абл. Балота з іржавай вадой. У ржавінні па калені Стаялі, моклі лазнякі. Танк. — А там, дзе ёсць жалезная руда і вада афарбавана ў іржавы колер, то такое балота па-нашаму — іржавінне. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rusty

[ˈrʌsti]

adj.

1) іржа́вы, заржаве́лы

a rusty knife — заржаве́лы нож

a rusty stain — пля́ма ад іржы́

2) іржа́вы ко́лер

3) бля́клы, вы́цьвілы

a rusty black — збля́клы, вы́цьвілы чо́рны ко́лер

4) Figur. запу́шчаны, занядба́ны

His French is a little rusty — Ён кры́ху прызабы́ў францу́скую мо́ву

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)