ільго́тны і льго́тны, ‑ая, ‑ае.

Які даецца каму‑н. як ільгота. Ільготныя ўмовы. Ільготная пуцёўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэферэ́нцыя, ‑і, ж.

Спец. Перавага, прывілея, ільгота, якая даецца каму‑н. Гандлёвыя прэферэнцыі. Эканамічныя прэферэнцыі.

[Ад лац. praeferentia — перавага.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

льго́та ж. гл. ільгота

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Лягота ’ільгота’ (Шат.). Да ільгота (гл.). Гэтаксама паўн.-рус. легота ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ільга́, льга ’можна, магчыма’ (ТСБМ, Мал., Гарэц.), льга ’магчымасць, ільгота’ (Нас.). Рус. дыял. льга ’лёгкасць, аблягчэнне; ільгота’, ’магчыма’, пск. ильзя́ ’магчыма’, чэш. lze ’можна’, славац. уст. ľza, ľzā ’можна, магчыма’, ст.-слав. льза ’магчымасць’, льзѣ ’можна’, ст.-рус. льзѣ, льзя ’магчыма’, льга ’карысць’; параўн. яшчэ ўкр. пільга ’льгота’, польск. ulga ’аблягчэнне; ільгота’. Вельмі шырока ўжываецца з адмоўем: бел. не́льга, рус. нельзя́ і г. д. Утворана ад кораня lьg‑ (параўн. лёгкі, ільгота) з пратэзай і‑. Першапачатковае значэнне прасл. *lьga, відаць, ’лёгкасць, магчымасць’. Гл. Бернекер, 1, 753; Брукнер, 304; Махэк₂, 346; Фасмер, 2, 543; Слаўскі, 4, 85–87 (з літ-рай).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Begünstigung

f -, -en пратэ́кцыя, спрыя́нне, ільго́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Ліго́та ’палёгка ў выкананні абавязкаў’ (жытк., Мат. Гом.). Да ільгота (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вільго́та 1 ’адліга’ (Яруш., Нас., КТС). Запазычана з польск. wilgota ’макрата, вільгаць, вільготнасць’.

Вільго́та 2 ’ільгота, аблягчэнне’ (Нас.); ’выгада’ (карм., Мат. Гом.), перан. ’прыволле, раздолле’ (Юрч.). Укр. вільгота ’ільгота, аблягчэнне’, палес. вильгота ’тс’, рус. вольгота ’вольнае жыццё, воля, вольнасць, аблягчэнне’; ’прастор’; ’вызваленне ад дзяржаўнай павіннасці’. Беларуская лексема ўзнікла з ільгота з прыстаўным в‑. Рускія дыялектныя формы, магчыма, з’яўляюцца вынікам кантамінацыі з лексемай воля. Параўн., аднак (Шанскі, 1, В, 154–155). Украінская лексема, відаць, запазычана з бел. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Льгота ’палёгка ў выкананні якіх-небудзь заданняў’ (ТСБМ; гродз., Сл. ПЗБ). Да ільгота (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ermäßigung

f -, -en паніжэ́нне; скі́дка, усту́пка, ільго́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)