браху́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм., пагард.).

Ілгун, манюка.

|| ж. браху́ха, -і, ДМ -ху́се, мн. -і, -ху́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ілгу́ння і лгу́ння, ‑і, ж.

Жан. да ілгун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маню́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ні́юцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ню́к (разм.).

Той, хто маніць, не кажа праўду; хлус, ілгун.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сабачу́га, ‑і, м.

Разм.

1. Вялікі сабака. Хацелі павесіць ці атруціць, але сабачуга не даваўся. Сабаленка.

2. перан. Груб. Ілгун, манюка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

storyteller [ˈstɔ:riˌtelə] n.

1. апавяда́льнік; апавяда́льніца; раска́зчык; раска́зчыца

2. infml вы́думшчык, ілгу́н, маню́ка, плятка́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

łgarz

м. ілгун, хлус, манюка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Áufschneider

m -s, - хвалько́, ілгу́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kłamca

м. ілгун, хлус, манюка, брахун

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Lügner

m -s, - ілгу́н, хлус, маню́ка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ілжэ́ц ’ілгун’ (Грыг.). Рус. лжец, укр. лжець. Улічваючы адзінкавасць бел. прыкладу, можна меркаваць аб уплыве рус. лжец, утворанага ад ложь (гл. ілжа) суфіксам ‑ец; параўн. ілгун.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)