паі́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Ікаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.).

1. Вывяргаць ротам прынятую ежу, ванітаваць.

2. Моцна ікаць.

|| аднакр. рыгну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. рыга́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hiccup​1 [ˈhɪkʌp] n. і́каўка;

have the hiccup і́каць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

і́канне ​2, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ікаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ікаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

czkać

незак. ікаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bekać

незак. разм. ікаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hiccough, hiccup

[ˈhɪkʌp]

1.

n.

і́каўка f.

2.

v.i.

і́каць, і́кацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ёкаць ’ёкаць’ (БРС, ТСБМ), ’ікаць’ (Нас., Шат., Касп., Бяльк., Яруш., Гарэц.), рус. ёкать (у розных значэннях). Гукапераймальнае (рус. ёк‑ёк). Відавочна, не звязана з ікаць (гл.). Апошняе, магчыма, кантамінавалася з ёкаць (параўн. асноўнае значэнне бел. ёкаць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кнігікуўка ’кнігаўка’ (Нар. сл.). Утворана ад дзеяслова кнігікаць (кнігай‑ікаць) (SP, 1, 50).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)