Verbum

асаблі́васць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Характэрная прымета, адметная якасць, уласцівасць каго-, чаго-н.

А. дзіцячага характару.

Асаблівасці правапісу беларускай мовы.

азначэ́нне², -я, н.

У граматыцы: даданы член сказа, які абазначае прымету, уласцівасць, якасць або іншую адзнаку прадмета.

Дапасаванае а.

|| прым. азнача́льны, -ая, -ае.

гарантава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

Даць (даваць) гарантыю ў чым-н.

Г. добрую якасць вырабаў.

Г. права на працу.

бракаўшчы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто правярае што-н. на якасць, устанаўлівае брак (у 1 знач.).

|| ж. бракаўшчы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц.

абагача́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

1. Рэчыва, састаў, якія паляпшаюць якасць глебы, руды і пад.

Абагачальнікі глебы.

2. Спецыяліст па абагачэнні выкапняў.

рэклама́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

Прэтэнзія на нізкую якасць тавараў з патрабаваннем пакрыцця страт.

На завод ідуць рэкламацыі.

|| прым. рэкламацы́йны, -ая, -ае.

унасле́даваць, -дую, -дуеш, -дуе; -дуй; -даваны; зак.

1. гл. наследаваць.

2. Атрымаць якую-н. уласцівасць, якасць ад бацькоў, ад папярэдніх пакаленняў.

У. характар бацькі.

дэгустава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

Вызначыць (вызначаць) на смак якасць прадукту пры яго вырабе.

|| наз. дэгуста́цыя, -і, ж.; прым. дэгустацы́йны, -ая, -ае.

ле́пка, -і, ДМ -пцы, ж.

1. гл. ляпіць.

2. Пра якасць апрацоўкі, выяўленне аб’ёмнасці (скульптуры, малюнка).

Цудоўная л.

3. Тое, што вылеплена.

Сцены вызначаліся прыгожай лепкай.