эліпсападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які формай нагадвае эліпс. Жонка сядзела за круглым, эліпсападобным сталом. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ellipse

[ɪˈlɪps]

n., Geom.

э́ліпс -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Áuslassungssatz

m -es, -sätze лінгв. э́ліпс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ellípse

f -, -en матэм., лінгв. эліпс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

э́ллипс и э́ллипсис мат., лингв. и пр. э́ліпс, -са м., э́ліпсіс, -са м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эліпсо́граф

(ад эліпс + -граф)

інструмент для вычэрчвання эліпса.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

elipsa

ж.

1. геам. эліпс;

2. лінгв. эліпсіс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

*Стагно́ту, стогно́ту прысл. ‘дзе там; чорта з два’ (Клім.). Укр. палес. стогно́ту ‘тс’. Няясна. Магчыма, эліпс выразу стогноту табе, дзе стогнота да стагнаць (гл.). Параўн. адна трасца ‘ўсё адно’, трасца на яго галаву і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ДВУХ ЦЕЛ ЗАДА́ЧА

(у астраноміі),

задача нябеснай механікі пра рух 2 цел, якія ўзаемадзейнічаюць паміж сабой пры дапамозе гравітацыйных сіл (гл. Сусветнага прыцягнення закон). Рашэнне Д.ц.з. паказвае, што целы (планеты) рухаюцца па адным з канічных сячэнняў (эліпс, парабала, гіпербала) паводле Кеплера законаў.

т. 6, с. 80

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

эліпсо́ід

(ад эліпс + -оід)

мат. паверхня, якая ўтвараецца пры вярчэнні эліпса вакол адной з яго восей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)