шы́на

(польск. szyna, ад ням. Scheine)

1) металічная паласа, набітая на полаз для лепшага слізгання і большай трываласці;

2) гумавая пакрышка з напоўненай паветрам камерай, якая надзяваецца на вобад кола;

3) прыстасаванне з дошчачак і бінтоў для накладвання павязкі пры пераломе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шына, пакрышка

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

нацяжны́, -а́я, -о́е.

1. Які надзяваецца шляхам нацягвання, нацяжкі.

Нацяжная шына.

2. Такі, які дзейнічае пры нацягванні, нацяжцы.

Н. канат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ши́на в разн. знач. шы́на, -ны ж.;

пневмати́ческая ши́на пнеўматы́чная шы́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пракало́цца сов. проколо́ться;

шы́на ~ло́лася — ши́на проколо́лась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tyre [ˈtaɪə] n. шы́на;

a burst/flat/punctured tyre спу́шчаная шы́на;

a spare tyre запасна́я шы́на;

a tyre tube ка́мера;

a tyre pump/inflator по́мпа для шын

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spare tyre [ˌspeəˈtaɪə] n. BrE запасна́я шы́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пнеўма́тык, ‑а, м.

1. Прыстасаванне для сціскання і разрэджвання паветра.

2. Напоўненая паветрам шына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сплю́снуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад сплюснуць.

2. у знач. прым. Сплюшчаны (у 2 знач.). Сплюснутая шына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Падлу́бак, падлубка ’драўляная шына на санях’ (Касп.). Да лубянка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)