Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Рэ́лі ’арэлі’ (Бяльк.), рэ́ля ’гушкалка’ (Мат. Гом.); рэ́лі ’шыбеніца’ (Дабр., Этн.). Укр.ре́ля ’гушкалка’, рус.ре́ли ’арэлі’. Да ст.-рус.рѣль ’перакладзіна; насціл з бярвенцаў’, ст.-бел.рель ’перакладзіна; шыбеніца; насціл’. Гл. далей арэлі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
геста́па, нескл., н.
Тайная дзяржаўная паліцыя ў фашысцкай Германіі, якая вылучалася крывавымі метадамі расправы са сваімі ахвярамі. Там, у гестапа, гаспадаром усяго быў кат ды яго памочнікі — пісталет і шыбеніца.Кавалёў.
[Ням. Gestapo — скарачэнне ад Geheime Staatspolizei.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
stryczek
м.
1. вяроўка з пятлёю (на шыбеніцы);
zarobić na stryczek — заслужыць пятлю (шыбеніцу);
2.перан. вяроўка, пятля, шыбеніца;
czeka go stryczek — яго чакае пятля (вяроўка, шыбеніца); шыбеніца па ім плача
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Ві́сельня, ві́сільня ’шыбеніца’ (КЭС, лаг.; БРС, КТС) — ад *вісель (параўн. рус.вяц.висель ’коўш’, славен.víselj ’жолуд (у загадцы)’, балг.висел ’нешта павешанае, тое, што вісіць’ і суф. Nomen loci ‑ня.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жаро́лка ’шыбеніца’ (ЭШ). Параўн. рус.дан., цвяр.жере́лка, жерёлка ’каўнер’, кур., маск., куйбыш. ’бусы’. Відаць, той самы семантычны ход, што ў фраземе сталыпінскі гальштук ’кара праз павешанне’. Корань прадстаўлены ў жарало́ (гл.) са знач. ’горла’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
gibbet
[ˈdʒɪbɪt]1.
n.
шы́беніцаf.
2.
v.t.
1) ве́шаць на шы́беніцы
2) выстаўля́ць на публі́чны по́сьмех (у прэ́се)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
вісельня, шыбеніца; віселіца, вісельніца (разм.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Ве́шалка ’полка або стойка з кручкамі (калочкамі), на якія вешаюць адзенне’ (КТС, БРС, Сцяшк. МГ); ’вешалка ў адзенні’ (Сцяшк. МГ), укр.ві́шалка ’паліца-вешалка’, рус.ве́шалка ’тс’, балг.дыял.вешалка ’шыбеніца’. Гэта параўнальна новае ўсходнеславянска-балгарскае ўтварэнне, відавочна, ад вѣшало (< věšati) і суф. ‑к‑a (Nomina loci), а не непасрэдна ад вешаць, як мяркуе П. Сцяцко (Нар., 116).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Gálgen
m -s, - ві́сельня, шы́беніца
j-n an den ~ bríngen* — адпра́віць каго́-н. на шы́беніцу
◊ an den ~ géhen* — ле́зці ў пятэ́р
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)