адту́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Дзірка, шчыліна, праход у чым-н.

А. ў сцяне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уру́б, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Шчыліна, якая прабіваецца ў горнай пародзе перад адбіваннем глыб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замо́чны замо́чный;

~ная шчы́ліна — замо́чная сква́жина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зазо́р, -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Шчыліна, паглыбленне, вузкі прамежак паміж прылеглымі паверхнямі.

Зашпакляваць з.

|| прым. зазо́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замо́чный замо́чны;

замо́чная сква́жина замо́чная шчы́ліна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́ра, -ы, мн. -ы, пор, ж.

1. Вельмі дробная адтуліна потавай залозы на скуры.

2. Вельмі дробная шчыліна, прамежак паміж часцінкамі рэчыва.

Порыўметале.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галасавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да голасу (у 1 знач.), выконваецца голасам. Галасавы апарат.

•••

Галасавыя звязкі гл. звязка.

Галасавая шчыліна гл. шчыліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

keyhole [ˈki:həʊl] n. замо́чная шчы́ліна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

трэ́шчына, -ы, мн. -ы, -чын, ж.

1. Шчыліна, вузкае паглыбленне на паверхні.

Сцяна дала трэшчыну.

2. перан. Пра разлад, разыходжанні паміж кім-н.

У іх адносінах утварылася т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

glottis [ˈglɒtɪs] n. anat. галасава́я шчы́ліна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)