штурмава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; незак., каго-што.

Рабіць штурм чаго-н.

Ш. варожыя ўмацаванні.

|| наз. штурмава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

onslaught

[ˈɑ:nslɔt]

n.

напо́рыстая ата́ка, штурм -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

assault​1 [əˈsɔ:lt] n.

1. напа́д (таксама перан.);

sexual assaults напа́ды з мэ́тай згвалтава́ння

2. пры́ступ, ата́ка, штурм;

an assault on the capital штурм сталі́цы;

take by assault узя́ць шту́рмам;

assault and battery law абра́за дзе́яннем

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пры́ступ, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. прыступіць.

2. Атака, штурм.

Ісці на п.

Прыступам захапіць горад.

3. Вострае праяўленне адзнак хваробы, страху і пад.

П. кашлю. П. рэўнасці.

Сардэчны п.

◊

Ані прыступу да каго (разм.) — не магчы падысці, звярнуцца да каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асо́

(фр. assaut = штурм)

трэніровачны бой двух спартсменаў у боксе і фехтаванні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ánsturm

m -(e)s, -stürme ата́ка, шту́рм; на́ціск

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

при́ступ

1. воен. пры́ступ, -пу м.; (штурм) штурм, род. шту́рму м.;

2. (болезни, гнева и т. п.) пры́ступ, -пу м.; (припадок) прыпа́дак, -дку м.;

3. (доступ) пры́ступ, -пу м., до́ступ, -пу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

контратакава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., каго-што.

Правесці (праводзіць) контратаку. Контратакаваць ворага. □ [Ермашоў:] Загадваю: падтрымаць роту Наганава, контратакаваць цэнтр нямецкіх пазіцый і сарваць штурм праціўніка. Задача зразумелая? Губарэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узру́шанасць, ‑і, ж.

Стан узрушанага; усхваляванасць; трывога. Дзяўчына зусім супакоілася, нервовая ўзрушанасць зусім прайшла. Маўр. Панавала бадзёрая ўзрушанасць — ва ўсіх толькі і было размоў, што пра Мінск, пра штурм... Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кансерва́тар, ‑а, м.

1. Чалавек кансерватыўных поглядаў, праціўнік новага, прагрэсіўнага. Можна было падумаць, што Булай па натуры быў кансерватарам, перакананым прыхільнікам штурм[аўшчыны] ў канцы месяца і, наогул, працаваў па-старому. Шыцік.

2. У Вялікабрытаніі — член кансерватыўнай партыі. Кансерватары і лібералы.

[Ад лац. conservator — ахавальнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)