шту́рм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шту́рм шту́рмы
Р. шту́рму шту́рмаў
Д. шту́рму шту́рмам
В. шту́рм шту́рмы
Т. шту́рмам шту́рмамі
М. шту́рме шту́рмах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

штурм, -у, мн. -ы, -аў, м.

Прыступ, рашучая атака ўмацавання, крэпасці.

Ісці на ш. (таксама перан.).

|| прым. штурмавы́, -а́я, -о́е.

Ш. ўзвод.

Штурмавая авіяцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штурм, род. шту́рму м., прям., перен. штурм; (атака — ещё) при́ступ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штурм прям., перен. штурм, род. шту́рму м.;

брать шту́рмом браць шту́рмам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штурм, ‑у, м.

1. Рашучая, напорыстая атака ўмацавання, апорнага пункта праціўніка. Па ўсім было бачна, што фашысты рыхтуюць штурм крэпасці. Кухараў. Пры штурме варожых акопаў смерцю смелых загінуў.. камісар. Брыль. // перан. Рашучы наступ на што‑н. для авалодання, асваення. Ішлі вы [камсамольцы] з песняй, як разводдзе, На штурм скал і дзікіх гор. Колас. Савецкія людзі спакойна і ўпэўнена рыхтуюць новы штурм сусветнай прасторы. «Звязда». Язда дасветнаю парою спрошчана: Ні штурмаў у дзвярах, ні таўкатні. Калачынскі. // перан. Рашучы, напорысты, актыўны наступ з мэтай дабіцца жаданых вынікаў. Капіталізм быў знішчаны штурмам, напорам рэвалюцыйных мас. Пшыркоў.

2. Разм. Тое, што і штурмаўшчына. Народу завіхалася тут [на месцы аварыі] не шмат, і ніякіх прыкмет штурму Лесавец не заўважыў; работа як работа; няхай ноч, няхай сцюжа, кожны, хто быў тут, ведаў, што яму рабіць. Хадкевіч.

[Ням. Sturm.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штурм

т. 17, с. 474

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

штурм м вайск, тс перан Sturm m -(e)s, Stürme, Stúrmangriff m -(e)s, -e;

браць штурмам im Sturm (éin)nehmen* [eróbern]; erstürmen vt (тс перан)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

штурм

(ням. Sturm)

1) рашучая атака крэпасці, горада, апорнага пункта або ўмацаванай пазіцыі праціўніка;

2) перан. рашучыя дзеянні, накіраваныя на дасягненне чаго-н. (напр. ш. космасу, ш. навукі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Штурм Жак Шарль

т. 17, с. 474

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

штурмавы́, -а́я, -о́е.

1. гл. штурм.

2. У выразе: штурмавая авіяцыя — франтавая авіяцыя, прызначаная для штурмоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)