helm [helm] n.

1. штурва́л, стырно́, руль

2. ула́да; кірава́нне;

at the helm за штурва́лам; ва ўла́дзе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sterowy

sterow|y

рулявы, стырнавы;

koło ~e — штурвал;

drążek ~y — рычаг (вагар) кіравання

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пако́рпацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца і пакарпа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Корпацца (карпацца) некаторы час. Баракаў пакорпаўся колькі хвілін у машыне, сеў за штурвал і даволі-такі добра.. павёў камбайн. Шамякін. Стары пакорпаўся ў галавах сваіх нараў і паставіў на стол бутэльку. Брыль. Дар’я пакорпалася крыху на градах, вырвала некалькі пустазелін і падалася ў бок. Бяганская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руль, штурвал; абаранак (разм.); стырно (уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

wheel​1 [wi:l] n.

1. ко́ла;

landing wheels шасі́ (самалёта)

2. руль; штурва́л;

at/behind the wheel за рулём (таксама перан.)

♦

put a spo ke in smb.’s wheel каму́-н. шо́стку падкіда́ць; ста́віць па́лкі ў ко́лы;

wheels within wheels склада́ная ўзаемасу́вязь (інтарэсаў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

штурва́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да штурвала, які з’яўляецца штурвалам. Штурвальны трос. □ За мачтай цямнела нерухомая постаць рулявога матроса. Час ад часу ён круціў штурвальнае кола. Самуйлёнак. // Які ажыццяўляецца з дапамогай штурвала. Штурвальнае кіраванне. // Прызначаны для штурвала; звязаны з месцам, дзе размешчаны штурвал. Штурвальная калонка. Штурвальная рубка. Штурвальны мосцік.

2. у знач. наз. штурва́льны, ‑ага, м. Асоба, якая кіруе штурвалам (судна, камбайна); рулявы (у 2 знач.). — Поўны наперад! — Ёсць поўны наперад! — чуецца голас штурвальнага. Бяганская. Недзе там, на мосціку камбайна, стаяў.. Амархан. Другі тыдзень ён працаваў памочнікам штурвальнага. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wheel

[hwi:l]

1.

n.

1) ко́ла n.

2) руль -я́ m., абара́нак -ка m.; круг -а m.

a ship’s wheel — стырно́ n., руляво́е ко́ла, штурва́л -а m.

a potter’s wheel — ганча́рны круг

3) Figur. машы́на f., мэхані́зм -у m.

the wheels of state — дзяржа́ўная машы́на

4) informal самахо́д -а m.; ро́вар, веласіпэ́д -а m.

2.

v.

1) круці́цца, вярце́цца

2) ве́зьці на ко́лах

3) informal калясі́ць

•

- at the wheel

- wheels

- wheels within wheels

- big wheel

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)