цаглі́на, -ы, мн. -ы, -лі́н, ж.

Адна штука цэглы.

|| памянш. цаглі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брыке́ціна ж. (одна штука) брике́тина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цаглі́на ж. (одна штука) кирпи́чина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарапі́чына ж. (одна штука) черепи́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лайно́, ‑а; мн. лойны, лаён; н.

Абл. Адна штука бялізны, вопраткі; адзежына. Бабы лойны мокрыя ўскінулі на плот. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прашту́клівы ’жартаўлівы, здольны на выдумкі’ (Ян.). Да штука, штукар (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

szt.

= sztuka — штука; шт.

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

за́відна, прысл.

Пакуль не сцямнела, да надыходу цемнаты. [Зося] ішла вельмі штука, стараючыся яшчэ завідна мінуць лес. Чорны. Пракапчук шырыць крок, каб хоць завідна дабрацца да станцыі. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рубі́на ’адна штука адзення’ (Ст.-дар., Нар. сл.; ТС). Назоўнік з суфіксам адзінкавасці ‑ін‑а ад рубы ’адзенне’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кирпи́ч м.

1. цэ́гла, -лы ж.;

2. (одна штука) цаглі́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)