fine1 [faɪn] n. штраф;

a heavy fine вялі́кі штраф;

impose a fine наклада́ць штраф

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ве́ргельд

штраф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ве́ргельд ве́ргельды
Р. ве́ргельду ве́ргельдаў
Д. ве́ргельду ве́ргельдам
В. ве́ргельд ве́ргельды
Т. ве́ргельдам ве́ргельдамі
М. ве́ргельдзе ве́ргельдах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ві́ра¹, -ы, ж.

У старажытныя часы: грашовы штраф за забойства ці калецтва вольнага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́ня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Штраф за невыкананне ў тэрмін устаноўленых законам ці дагаворам абавязацельстваў.

Налічэнне пеняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́ня (штраф) пе́ня, -ні ж., мн. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няўсто́йка, -і, ДМо́йцы, мн. -і, -то́ек, ж.

Устаноўлены згодна з дамовай штраф за невыкананне адным з бакоў узятых абавязацельстваў.

Заплаціць няўстойку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

grzywna

grzywn|a

ж. штраф;

~a celna — мытны штраф;

ściągać ~ę — браць штраф;

ukarać ~ą — накласці штраф

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рамі́з, -у, м. (спец.).

1. У некаторых картачных гульнях: недабор пэўнай колькасці бітак, а таксама штраф за такі недабор.

2. У фехтаванні: паўторны папераджальны ўкол.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штрафава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; -фава́ны; незак., каго (што).

Накладваць штраф на каго-, што-н.

|| зак. аштрафава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; -фава́ны.

|| наз. штрафава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прышпо́тырыць ’прыляпаць, даць (напр., штраф)’ (Бяльк.). З прыштрдпіць < штропштраф’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)