шпрыцю́бік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шпрыцю́бік шпрыцю́бікі
Р. шпрыцю́біка шпрыцю́бікаў
Д. шпрыцю́біку шпрыцю́бікам
В. шпрыцю́бік шпрыцю́бікі
Т. шпрыцю́бікам шпрыцю́бікамі
М. шпрыцю́біку шпрыцю́біках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шприц мед. шпрыц, род. шпры́ца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднаразо́вы, -ая, -ае.

Які адбываецца адзін раз, за адзін раз выкарыстоўваецца, прыгодны на адзін раз; аднакратны.

А. пропуск.

Аднаразовая дапамога.

А. шпрыц.

|| наз. аднаразо́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

syringe1 [sɪˈrɪndʒ] n. шпрыц, спрынцо́ўка;

a hypodermic syringe шпрыц для падску́рнага ўпы́рсквання;

a garden syringе садо́вы апы́рсквальнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

strzykawka

ж. шпрыц

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

szpryca

ж. шпрыц

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

inmalspritze

f -, -n аднаразо́вы шпрыц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

inwegspritze

f -, -n аднаразо́вы шпрыц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

squirt1 [skwɜ:t] n.

1. сла́бы, то́нкі струме́ньчык

2. шпрыц; спрынцо́ўка

3. infml наха́бнік, вы́скачка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пракіпяці́ць, ‑пячу, ‑пяціш, ‑пяціць; зак., што.

1. Даць пракіпець; кіпячэннем давесці да гатоўнасці. Пракіпяціць малако. // Апрацаваць кіпячэннем для надання якіх‑н. якасцей. Пракіпяціць шпрыц.

2. і без дап. Кіпяціць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)