паласа́ты, -ая, -ае.
Пакрыты палосамі; з афарбоўкай у палоску.
Паласатая тканіна.
Паласатыя шпалеры.
|| наз. паласа́тасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паадкле́йвацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца; зак.
Адклеіцца ў многіх месцах або ў значнай колькасці.
Шпалеры паадклейваліся.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шпале́ра ж.
1. в разн. знач. шпале́ра;
2. только мн. шпале́ры, обо́и;
3. только мн. (шеренги солдат) шпале́ры
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
самокле́ящийся прил. самакле́йны;
самокле́ящиеся обо́и самакле́йныя шпале́ры.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́цвісці, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цвіце; зак.
Пазбавіцца яркасці афарбоўкі (ад часу, сонца і пад.).
Выцвілі шпалеры на сценах.
|| незак. выцвіта́ць, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цісне́нне, -я, н.
1. Выцісканне на чым-н. (скуры, метале і пад.) рэльефных узораў, адбіткаў.
2. Рэльефны адбітак, узор, атрыманы такім спосабам.
Шпалеры з залатым цісненнем.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
wallpaper1 [ˈwɔ:lˌpeɪpə] n. шпале́ры;
a roll of wallpaper скру́так шпале́раў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ададра́ць, аддзяру́, аддзяро́ш, аддзяро́; аддзяро́м, аддзераце́, аддзяру́ць; аддзяры́; ададра́ны; зак., што.
Аддзяліць што-н. раней прымацаванае; адарваць.
А. дошку.
А. шпалеры са сцяны.
|| незак. аддзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шпале́ра, ‑ы, ж.
1. Уст. Насценны бязворсавы дыван ці абівачная тканіна, якія маюць сюжэтны ці пейзажны малюнак, выкананы ўручную.
2. толькі мн. (шпале́ры, ‑аў). Рулонная, звычайна ўзорыстая, папера для абклейкі сцен, столі. Сцены былі, відаць, абтынкаваны, гладкія і абклеены шпалерамі блакітнага колеру. Ермаловіч.
3. звычайна мн. (шпале́ры, ‑аў). Спецыяльная рашотка або нацягнуты на жэрдкі дрот, па якіх падымаецца ўверх расліна ці да якіх падвязваюцца галіны дрэў, каб надаць ім пэўную форму. Ставіць вінаграднікі па шпалеры.
4. толькі мн. (шпале́ры, ‑аў). Рады, шарэнгі салдат, якія стаяць па абодва бакі руху каго‑, чаго‑н. Кола паліцэйскіх і шпалеры жандараў расступіліся і, прапусціўшы да шыбеніцы машыны, зноў самкнуліся. Машара. // Роўныя рады дрэў ці хмызняку, пасаджаныя па абодва бакі дарогі, сцежкі. Тут [у парку] былі пракладзены геаметрычна правільныя, радыусамі да цэнтральнай круглай пляцоўкі прамыя алеі, акружаныя стрыжанымі шпалерамі. Гавеман.
[Ад ням. Spalier, з іт. spalliera.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мо́ющийся
1. прич. які́ (што) мы́ецца;
2. прил. мы́йны, які́ (што) мы́ецца;
мо́ющиеся обо́и мы́йныя шпале́ры (або́і), шпале́ры (або́і), які́я (што) мы́юць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)