незаконнанаро́джаны, -ая, -ае.

Народжаны ад бацькоў, якія не былі ў законным шлюбе; пазашлюбны.

Незаконнанароджанае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мнагажэ́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Мужчына, які адначасова знаходзіцца ў шлюбе з некалькімі жанчынамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заручы́цца², -учу́ся, -у́чышся, -у́чыцца; зак., з кім і без дап.

Дамовіцца аб шлюбе, узяць шлюб.

|| незак. заруча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

adultery [əˈdʌltəri] n. адзюльтэ́р, здра́да, няве́рнасць (у шлюбе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дваяжэ́нства, ‑а, н.

Знаходжанне ў шлюбе адначасова з дзвюма жанчынамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дваяму́жжа, ‑а, н.

Знаходжанне ў шлюбе адначасова з двума мужчынамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дваяжэ́нец, ‑нца, м.

Той, хто адначасова знаходзіцца ў шлюбе з дзвюма жанчынамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сям’я,

заснаваная на шлюбе ці кроўна-сваяцкіх адносінах малая група людзей.

т. 15, с. 348

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дваяшлю́бнасць, ‑і, ж.

Знаходжанне ў шлюбе з кім‑н. пры наяўнасці ранейшага нескасаванага шлюбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лю́ннік ’сведка на шлюбе’ (усх.-палес., Мат.). Літуанізм. Параўн. літ. liùdininkas ’сведка’, у якім пасля выпадзення ‑i‑ зычныя ‑dn‑ у выніку асіміляцыі змяніліся ў ‑нн‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)