шмя́каць несов., разг., см. чмя́каць 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чмяк, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца паводле знач. дзеясл. чмякаць — чмякнуць і чмякацца — чмякнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захлюпаце́ць

‘пачаць хлюпатаць, чмякаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. захлюпачу́ захлюпаці́м
2-я ас. захлюпаці́ш захлюпаціце́
3-я ас. захлюпаці́ць захлюпаця́ць
Прошлы час
м. захлюпаце́ў захлюпаце́лі
ж. захлюпаце́ла
н. захлюпаце́ла
Загадны лад
2-я ас. захлюпаці́ захлюпаці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час захлюпаце́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ця́мкаць

‘чмякаць, чвякаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ця́мкаю ця́мкаем
2-я ас. ця́мкаеш ця́мкаеце
3-я ас. ця́мкае ця́мкаюць
Прошлы час
м. ця́мкаў ця́мкалі
ж. ця́мкала
н. ця́мкала
Загадны лад
2-я ас. ця́мкай ця́мкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ця́мкаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

schmátzen

vi чмя́каць, чмо́каць; цмо́каць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зашмя́каць

‘пачаць шмякаць - стукаць, утвараючы глухі гук, чмякаць, чвякаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зашмя́каю зашмя́каем
2-я ас. зашмя́каеш зашмя́каеце
3-я ас. зашмя́кае зашмя́каюць
Прошлы час
м. зашмя́каў зашмя́калі
ж. зашмя́кала
н. зашмя́кала
Загадны лад
2-я ас. зашмя́кай зашмя́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час зашмя́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

munch

[mʌntʃ]

v.t.

1) жава́ць; чмя́каць, чвя́каць

2) хрумста́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Жмуля́каць ’чмякаць’ (Касп.). Параўн. чэш. žmoliti, žmouliti, славац. žmoliť, славен. žmuljiti ’дэфарміраваць сціскваючы’, а таксама чмякаць, жмякаць і да т. п. Корань *žьm‑ (гл. жаць 2) з суфіксамі ‑лʼ‑ і ‑ака‑ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хлябта́ць lecken vt, áuflecken vt; schlábbern vt (чмякаць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чмя́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да чмякаць.

2. Ударыць чым‑н., кінуць, утварыўшы глухі гук. Аксана, падышоўшы бліжэй, чмякнула вобземлю два даволі ладныя клункі. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)