чараўні́чы, -ая, -ае.

1. гл. чараўніцтва.

2. перан. Які выклікае захапленне, зачароўвае; чароўны.

Чараўнічыя мясціны палачанскіх азёраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

восхити́тельный чаро́ўны; цудо́ўны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фееры́чны, -ая, -ае.

1. гл. феерыя.

2. Казачны, чароўны, як у феерыі.

Феерычнае відовішча.

|| наз. фееры́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обая́тельный чаро́ўны, прыва́бны, абая́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пегас,

міфалагічны чароўны конь.

т. 12, с. 252

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

изуми́тельный чаро́ўны; дзіво́сны; (великолепный) цудо́ўны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обольсти́тельный прыва́бны, чаро́ўны; (соблазнительный) спаку́слівы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плени́тельный (чарующий) чаро́ўны; (привлекательный) прыва́бны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзі́ўны, -ая, -ае.

1. Які выклікае здзіўленне; нябачаны.

Малому прысніўся д. сон.

Дзіўна (прысл.) паводзіць сябе.

2. Цудоўны, чароўны.

Чуецца дзіўная музыка.

Дзіўная купальская ноч.

|| наз. дзі́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абая́льны, ‑ая, ‑ае.

Поўны абаяння; прывабны, чароўны. Абаяльны вобраз. Абаяльная сіла народнай паэзіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)