Verbum

прэзе́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (уст., цяпер разм., жарт).

Падарунак.

Прыміце мой п.

ра́цыя², -і, ж.

Падстава, сэнс, слушнасць.

Ён мае рацыю так сцвярджаць.

Няма рацыі рабіць гэта цяпер.

шляхцю́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Звычайна пра маладога шляхціца.

Цяпер гэты ш. не будзе задавацца.

парабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак. (разм.).

Праводзіць час, робячы што-н., займаючыся чым-н.

Што ты цяпер парабляеш?

зды́хацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (часцей з адмоўем).

Тое, што і аддыхацца.

Так бегла, што цяпер з. не магу.

ад’е́здзіцца, -е́зджуся, -е́здзішся, -е́здзіцца; зак. (разм.).

Тое, што і ад’ездзіць (у 2 знач.).

Мы ўжо ад’ездзіліся, няхай цяпер другія ездзяць.

абве́сны.

○

Абвесны лад — у граматыцы: сукупнасць асабовых форм дзеяслова, якія паказваюць на наяўнасць дзеяння ў цяпер., прош. і буд. часе.

прастарне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

Станавіцца больш прасторным.

|| зак. папрастарне́ць, -е́е.

У хаце цяпер папрастарнела (безас.).

наўме́, прысл.

1. У галаве, у думках.

Жывому жывое н.

2. (з адмоўем). Не да таго, не да гэтага.

Не н. цяпер вяселле.