Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
tun[tʌn]n.
1.dated вялі́кая бо́чка, цэ́бар
2. ме́ра ёмкасці (252 галоны)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
цабэ́рак, ‑рка, м.
Памянш.дацэбар; невялікі цэбар. Двое другіх калгаснікаў насыпалі сечку ў цабэркі.., нанізвалі цабэркі на доўгую тоўстую палку і неслі каровам.Колас.Жанчына не адказала, высыпала бульбу з мяшка ў цабэрак, плюхнула туды вады вядро і пачала.. мяшаць.Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плю́хаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. Тое, што і плюхацца (у 1 і 3 знач.).
2.што і чаго. Рэзкім рухам выліваць (разм.).
П. ваду ў цэбар.
|| аднакр.плю́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз.плю́ханне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кю́бель
(ням. Kübel = цэбар)
устройства для зачэрпвання і механічнай разгрузкі сыпкіх рэчываў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
◎ Кі́блі ’посуд’ (Сцяшк. Сл.). Укр.кибель ’вядро, цэбар’. Запазычана праз польскае пасрэдніцтва (польск.kibel ’тс’) з ням.Kübel ’цэбар’ (Слаўскі, 2, 131; ЕСУМ, 2, 428).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вуша́т ’цэбар’ (Шатал., Жд., 3), вуша́так ’невялікі цабэрак для розных патрэб з двума вушкамі’ (З нар. сл.). Ад вуша́ты (кароткая форма прыметніка ушатъ), г. зн. які мае вушы; параўн. гродз.уша́ты ’цэбар’ (Нар. сл.) у выніку семантычнай кандэнсацыі з ушаты цэбар, рус.ушат ’цэбар з вушамі’ (Фасмер, 4, 180). Булыка (Запазыч. 332) лічыць ст.-бел.вушаток, ушаток (з 1550 г.) запазычаннем з польск.uszatek ’тс’; параўн. іншую назву пасудзіны па характэрнай прыкмеце — насатка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Zúber
m -s, - цэ́бар, чан
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)