цэ́бар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цэ́бар цэ́бры
Р. цэ́бра цэ́браў
Д. цэ́бру цэ́брам
В. цэ́бар цэ́бры
Т. цэ́брам цэ́брамі
М. цэ́бры цэ́брах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цэ́бар, -бра, мн. цэ́бры, -аў, м.

Шырокая круглая драўляная пасудзіна з клёпак з двума вушкамі.

|| памянш. цэ́брык, -а, мн. -і, -аў, м. і цабэ́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

|| прым. цэ́бравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэ́бар, -бра м. уша́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэ́бар, ‑бра, м.

Шырокая круглая драўляная пасудзіна з клёпак з двума вушкамі. Пасля абеду мама з Юзікам .. панеслі карове ў хлеў цэбар з паранкай. Пальчэўскі. Вада ў цэбры пакрылася тоненькім ільдом. Асіпенка. // Разм. пагард. Пра вялікую галаву чалавека. Улан у хаце Баўтрука сядзеў, Падпёршы п’яны цэбар-галаву. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэбар

т. 17, с. 159

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

цэ́бар м Zúber m -s, -, Kübel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цабэ́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

1. гл. цэбар.

2. Невялікі цэбар.

|| прым. цабэ́рачны, -ая, -ае і цабэ́ркавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набу́хаць, -аю, -аеш, -ае; зак., чаго (разм.).

Наліць больш, чым трэба, звыш меры.

Н. вады ў цэбар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рассо́хнуцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -нецца; рассо́хся, -со́хлася; зак.

Высахнуць так, каб утварыліся шчыліны.

Цэбар рассохся.

|| незак. рассыха́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэ́брык, ‑а, м.

Памянш. да цэбар; невялікі цэбар. [Васіль] пайшоў у сенцы, зачэрпнуў з кляновага цэбрыка поўную конаўку; вада была халодная — толькі са студні. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)