твёрдо нареч., в разн. знач. цвёрда.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

firmly [ˈfɜ:mli] adv. цвёрда, непахі́сна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гафрэ́,

1. нескл., н. Складкі на тканіне, цвёрда запрасаваныя і закладзеныя з выгінам.

2. прым. нязм. Пра выраб з такімі складкамі.

Спадніца г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

му́лка, безас., у знач. вык.

Цвёрда.

М. сядзець.

◊

Мякка сцеле, ды мулка спаць — ужыв. ў дачыненні да таго, хто добры на словах, а не на справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rigidly [ˈrɪdʒɪdli] adv. жо́рстка, цвёрда, стро́га; нерухо́ма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зацвярдзе́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў цвёрдым.

Зацвярдзелая зямля.

2. Пра зычныя гукі: які вымаўляецца заўсёды цвёрда (беларускія гукі «дж», «ж», «р», «ц», «ч», «ш»).

Зацвярдзелыя зычныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канані́чны, -ая, -ае.

1. Які адпавядае канону.

2. Прызнаны царквой у якасці Свяшчэннага Пісання.

Кананічныя кнігі.

3. Прыняты за ўзор, цвёрда ўстаноўлены.

Кананічныя тэксты.

|| наз. канані́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перакана́ны, -ая, -ае.

1. Цвёрда ўпэўнены ў чым-н., які выражае ўпэўненасць.

П. ў сваёй праваце.

Гаварыць перакананым тонам.

Пераканана (прысл.) сцвярджаць.

2. Непахісны ў сваіх поглядах.

П. матэрыяліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

święcie

свята; цвёрда;

jestem święcie przekonany, że ... — я цвёрда перакананы, што...

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

цверда... (гл. цвёрда...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «цвёрда...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: цвердалобы, цвердазём, цвердасплаўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)