quinine [kwɪˈni:n] n. chem. хіні́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chinina

ж. хінін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

хини́н м., фарм. хіні́н, -ну м.; хі́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Chinín

n -s хіні́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лімоннакі́слы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лімоннай кіслаты; які змяшчае ў сабе лімонную кіслату. Лімоннакіслы хінін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хі́на, ‑ы, ж.

Тое, што і хінін. [Хоці:] «Мама вып’е хіну і ачуняе. А як добра, калі мама здаровая!» Арабей.

[Ад перуанскага kina — кара́.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

quinine

[ˈkwaɪnaɪn]

n.

хіні́н -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

хі́на

(перуан. kina = кара)

тое, што і хінін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хі́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да хіны, уласцівы ёй. Хінны смак. Хінны пах. // Які ўтрымлівае хіну, хінін (пра дрэва). Хіннае дрэва.

2. Прыгатаваны з хіны, з хінай. Хінная вада. Хінныя парашкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акрыхі́н

(ад лац. асег, acris = востры + хінін)

фарм. сінтэтычны супрацьмалярыйны прэпарат.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)