надгарта́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тонкі доўгі храсток, які дапамагае закрываць гартань пры ядзе.

|| прым. надгарта́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хрящ​I анат. храсто́к, -тка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

храсткападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны на храсток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надгарта́нны надгорта́нный;

○ н. храсто́к — надгорта́нный хрящ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

храсткаві́на, ‑ы, ж.

Рэчыва, з якога складаецца храсток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перстневи́дный персценепадо́бны;

перстневи́дный хрящ анат. персценепадо́бны храсто́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

персценепадо́бны анат. перстневи́дный;

персценепадо́бны храсто́к — перстневи́дный хрящ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акасцяне́лы, -ая, -ае.

1. Які ператварыўся ў косць, зацвярдзелы.

А. храсток.

2. перан. Які страціў гнуткасць, здольнасць развівацца; застылы.

А. погляд.

|| наз. акасцяне́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

персценепадо́бны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае форму персценя. Персценепадобны храсток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазвано́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

Асобная косць (або храсток) пазваночніка.

Шыйныя пазванкі.

|| прым. пазвано́чны, -ая, -ае.

Пазваночныя жывёлы (вышэйшыя жывёлы, якія маюць касцявы або храстковы шкілет).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)