заечы хмель

т. 6, с. 500

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Хмель І. І. 11/66

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

паабвіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., што.

Абвіць усё, многае.

Хмель паабвіваў слупы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hop​1 [hɒp] n. bot. хмель

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хмяльні́к, хмельніка, м.

Зараснік хмелю. // Месца, дзе расце хмель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хмялёк, ‑льку, м.

1. Памянш.-ласк. да хмель (у 1 знач.).

2. Лёгкае ап’яненне.

•••

Пад хмяльком — тое, што і пад хмелем (гл. хмель). Сакальскі быў узбуджаны, трошкі пад хмяльком. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабвіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Абвіць усё, многае. Хмель паабвіваў ганкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́цца, ую́ся, уе́шся, уе́цца; уёмся, уяце́ся, ую́цца; ві́ўся, віла́ся, віло́ся; ві́ся; незак.

1. Расці завіткамі.

Хмель уецца вакол дрэва.

Валасы ўюцца.

2. Рабіць звілістыя рухі або мець звілісты напрамак.

Паміж гор вілася рэчка.

3. Лятаючы, кружыцца.

Пчолы ўюцца роем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

chmiel, ~u

м. бат. хмель (Humulus L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

*Мелі́нне, пруж. мілі́нне ’сцяблы і лісце агуркоў’ (ДАБМ, к. 279). Узыходзіць да *хмелінне, якое з хмель ’расліна Humulus lupulus L.’ (гл.). Параўн. стол. хмеліно ’сцяблы і лісце агуркоў’ (ДАБМ, там жа). Аб адпадзенні пачатковага х‑ гл. Карскі, 1, 377. Параўн. тое ж у балг. гаворках (мел ’хмель’ — БЕР, 3, 725).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)