засце́нак³, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

Хлеў для дробнай жывёлы, а таксама камора, кладоўка пры хаце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

хлев прям., перен. хлеў, род. хлява́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

byre [ˈbaɪə] n. BrE, dated хле́ў, каро́ўнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хляве́ц, хляўца, м.

Памянш.-ласк. да хлеў; маленькі хлеў. Гумно паўнела з кожным годам, І багацеў хлявец прыплодам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буры́ць, буру́, бу́рыш, бу́рыць; незак., што.

1. Разбураць, рушыць.

Б. стары хлеў.

2. Свідраваць, прабіваць грунт спецыяльным інструментам.

|| зак. прабуры́ць, -буру́, -бу́рыш, -бу́рыць; -бу́раны.

|| наз. бурэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

аве́чнік, ‑а, м.

Авечы хлеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гавя́джы обл. ско́тный; для скота́;

г. хлеў — ско́тный хлев

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

хляво́к, хляўка, м.

Памянш. да хлеў; маленькі хлеў. Недзе над галавой звінелі камары. А ў хляўку, разбуджаны тупатнёй, рохкаў парсючок. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stable​1 [ˈsteɪbl] n.

1. ста́йня, каню́шня, хлеў

2. ко́нны заво́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

owczarnia

ж. аўчарня; авечы хлеў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)