красноле́сье ср., лес. хваёвы лес, бор, род. бо́ру м.; хво́йнік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Смалі́на ‘сасна як матэрыял’ (“chwója, a jeżeli jest już materjałem — smalína”, Пятк. 1), смало́вае дзе́рэво ‘тс’ (Пятк. 1, ЛА, 1), смолі́на ‘сасна’, смо́льнік ‘хвойнік (зараснік, драўніна)’ (ТС). Да смала 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Kíefernwald

m -(e)s, -wälder сасно́вы [хваёвы] лес, хво́йнік, сасня́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шышкано́сны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які дае шышкі (у 3 знач.), з шышкамі. Шышканосная расліна. // Як састаўная частка пазваў раслін. Шышканосны хвойнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарнале́ссе, ‑я, н.

Лісцевы лес. Хвойнік паступова перайшоў у чарналессе. Сачанка. Узімку мялі мяцеліцы, і змрочнае чарналессе шумела панура і злосна. Ус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галёканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. галёкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Восеньскімі раніцамі хвойнік напаўняўся вясёлым гоманам і галёканнем дзяцей. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

часці́к Чысты хвойнік, без падлеску (Пар.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

заве́я, ‑і, ж.

Снежная бура; мяцеліца, завіруха. Зімой суровыя завеі намяталі высокія гурбы снегу. В. Вольскі. Узнялася завея, мяцеліца. Застагнаў, закрахтаў хвойнік. Пачаў кружыцца снег. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pine​1 [paɪn] n.

1. bot. (таксама pinetree) сасна́;

apine forest сасно́вы лес, сасня́к, хво́йнік;

pine needles іглі́ца

2. (таксама pinewood) сасно́вая драўні́на;

a pine table сасно́вы стол

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пагусце́ць, ‑ее; зак.

Стаць, зрабіцца густым, гусцейшым. Хвойнік пагусцеў. □ Паветра пагусцела, напоўнілася новымі пахамі. Шахавец. Сеялі жыта рэдка, а яно закусцілася, пагусцела і цяпер, як шчотка, было роўнае на ўсім полі. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)