алілу́я, выкл.

Хвалебны малітоўны выгук у набажэнствах іудзейскай і хрысціянскай рэлігій. / у знач. наз. алілу́я, нескл. Спяваць алілуя.

[Грэч. alliluia ад стараж.-яўр. halelü Jah — хваліце Іегову.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pochwalny

хвалебны, пахвальны;

hymn pochwalny — хвалебны гімн;

list pochwalny — пахвальная грамата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

панегі́рык, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

1. У антычныя часы: красамоўная прамова хвалебнага зместу, у тым ліку ў літаратурным творы.

2. перан. Празмерная пахвала; хвалебны водзыў аб кім-, чым-н.

|| прым. панегіры́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

write-up [ˈraɪtʌp] n. хвале́бны арты́кул; до́брая рэцэ́нзія;

get a good write-up атрыма́ць до́брую рэцэ́нзію

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

энкаміясты́чны

(ад лац. encomium = усхваленне)

кніжн. хвалебны, панегірычны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэкла́ма, -ы, ж.

1. Апавяшчэнне рознымі спосабамі для стварэння шырокай вядомасці, прыцягнення спажыўцоў, гледачоў.

Гандлёвая р.

Шырокавяшчальная р.

Зрабіць рэкламу каму-н. (перан.: занадта расхваліць, разрэкламаваць).

2. Аб’ява з такім апавяшчэннем.

Светлавая р.

|| прым. рэкла́мны, -ая, -ае.

Р. характар артыкула (перан.: які рэкламуе што-н., хвалебны).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вяле́бны ’хвалебны; прападобны’ (Нас.), вяле́бнасць (Нас.). Ст.-бел. велебный, велебность (з XV ст.; Булыка, Запазыч.). З польск. wielebny, wielebność ’тс’ (Кюнэ, Poln., 113; Булыка, Запазыч., 59). Параўн. ве́льбіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

панегіры́чны

(гр. panegyrikos = урачысты)

1) які мае характар панегірыка 1;

2) залішне хвалебны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыфіра́мб, ‑а, м.

1. У Старажытнай Грэцыі — урачыстая харавая песня ў гонар бога Дыяніса. // Хвалебны лірычны верш.

2. перан. Перабольшаная пахвала; усхваленне. Табе складаю дыфірамб, Пяро маё — таварыш верны, Калі сягоння ў час вячэрні Звіняць лісты, як гулкі ямб. Танк.

•••

Пець дыфірамбы гл. пець.

[Грэч. dithyrambos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пеа́н

(гр. paian)

1) хвалебны гімн у старажытнагрэчаскай паэзіі;

2) тое, што і пеон​1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)