хабарадава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто дае хабар каму-н.

|| ж. хабарадава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

взя́точничать несов., разг. браць ха́бар;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bribe​1 [braɪb] n. ха́бар;

give/offer a bribe дава́ць/прапанава́ць ха́бар;

accept/take a bribe прыма́ць/браць ха́бар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

suborn [səˈbɔ:n] v. fml падкупля́ць, дава́ць ха́бар;

suborn a witness дава́ць ха́бар све́дку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хабарадава́льнік, ‑а, м.

Той, хто дае хабар каму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́барнік, ‑а, м.

Той, хто бярэ хабар. Хабарнік бярэ хабар і — увесь час дрыжыць, каб яго не злавілі за руку. Асіпенка. З месяц.. [сябры Гарасіма] ваявалі з упартым хабарнікам, пакуль той не здаўся. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкупі́цца, -куплю́ся, -ку́пішся, -ку́піцца; зак., ад каго-чаго.

Вызваліцца ад якой-н. залежнасці, ад якіх-н. абавязкаў за плату, хабар і пад.; выкупіць сябе.

Ледзь адкупіўся.

|| незак. адкупля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

несумле́нна,

1. Прысл. да несумленны.

2. безас. у знач. вык. Пра адсутнасць сумленнасці. Даваць хабар несумленна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

graft​3 [grɑ:ft] n.

1. ха́барніцтва; по́дкуп

2. ха́бар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

по́дмазка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. Кавалачак сала, здору і пад., якім падмазваюць скавараду, калі пякуць бліны.

2. перан. Хабар, грошы або матэрыяльныя каштоўнасці, якія даюцца службовай асобе як подкуп (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)