подво́дчик фу́рман, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рамі́знік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Фурман наёмнага экіпажа.

2. Экіпаж з фурманам.

|| прым. рамі́зніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фарэ́йтар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Фурман, які сядзіць на першым кані пры запрэжцы цугам.

|| прым. фарэ́йтарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́знік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто кіруе запрэжанымі коньмі; рамізнік, фурман.

2. Той, хто займаецца возніцтвам.

|| прым. во́зніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

waggoner [ˈwægənə] n.

1. ваза́к, фу́рман, фурго́ншчык

2. astron. Waggoner Во́знік (сузор’е)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stangret

м. фурман

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

возни́чий уст. во́знік, -ка м.; фурма́н, -на́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ямшчы́к, ‑а, м.

Фурман на паштовых, ямскіх конях.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

або́знік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Абозны возчык, фурман.

2. Ваеннаслужачы абозных часцей (разм.).

3. перан. Той, хто адстае, пляцецца ў хвасце (разм.).

Раўняцца па перадавіках, а не па абозніках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Kútscher

m -s, - фу́рман, во́зчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)