фа́зіс, -у, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Тое, што і фаза (у 1 знач.).

|| прым. фа́зісны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́ўня, -і, ж.

1. Фаза Месяца, калі відзён увесь яго дыск.

2. Росквіт, паўната.

Вясна ва ўсёй поўні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эксплазі́я, ‑і, ж.

Спец. Фаза артыкуляцыі выбухнога зычнага.

[Ад фр. explosion — выбух.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бутаніза́цыя, ‑і, ж.

Фаза развіцця раслін, калі закладваюцца бутоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́зіс, ‑у, м.

Кніжн. Тое, што і фаза (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́зіс м кніжн гл фаза

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

новолу́ние ср. маладзі́к, -ка́ м.; (первая фаза) пе́ршая ква́дра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маладзіко́вы: ~вая ква́дра пе́рвая че́тверть, фа́за (луны́); новолу́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трубкава́нне, ‑я, н.

Спец. Утварэнне сцябла ў злакавых, выхад у трубку. Фаза трубкавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АНАФА́ЗА

(ад ана... + фаза),

фаза меятычнага і мітатычнага дзяленняў клеткі. Характарызуецца разыходжаннем храмасом да процілеглых полюсаў клеткі. Гл. Меёз, Мітоз.

т. 1, с. 341

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)