уяўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да уявіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyobrazić

зак.

1. уявіць;

2. падумаць, уявіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

уя́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад уявіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вабразі́цьуявіць’ (КТС). З рус. вообразить.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́мраіць

уявіць у думках каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́мраю вы́мраім
2-я ас. вы́мраіш вы́мраіце
3-я ас. вы́мраіць вы́мраяць
Прошлы час
м. вы́мраіў вы́мраілі
ж. вы́мраіла
н. вы́мраіла
Загадны лад
2-я ас. вы́мрай вы́мрайце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́мраіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нама́рыць

‘прыдумаць, уявіць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нама́ру нама́рым
2-я ас. нама́рыш нама́рыце
3-я ас. нама́рыць нама́раць
Прошлы час
м. нама́рыў нама́рылі
ж. нама́рыла
н. нама́рыла
Загадны лад
2-я ас. нама́р нама́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час нама́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Наўя́ ’наяву’ (Бяльк.). Відаць, з *на+уяў, гл. уяўляць, уявіць, параўн. ява (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

суб’ектыві́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.

Уявіць (уяўляць) з пункту гледжання суб’ектывізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

unthinkable [ʌnˈθɪŋkəbl] adj. неймаве́рны; невераго́дны; It’s quite unthinkable that he will resign. Нельга нават уявіць, што ён звольніцца.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

visualize

[ˈvɪʒuəlaɪz]

v.

уяўля́ць

to visualize a scene — уяві́ць сабе́ сытуа́цыю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)