учыня́цца несов., разг.

1. соверша́ться, происходи́ть; случа́ться; см. учыні́цца;

2. страд. учиня́ться; соверша́ться; устра́иваться; см. учыня́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соверши́ться

1. (произойти) адбы́цца; (случиться) зда́рыцца; ста́цца;

2. (сделаться) зрабі́цца; учыні́цца; (осуществиться) здзе́йсніцца, ажыццяві́цца; (сбыться) збы́цца;

3. (окончиться) ско́нчыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)